Słuchał go, choć nie chciał... Wiedział, że sobie zasłużył. Ale nie spodziewał się aż tak srogiej kary.
- Panie...
Powiedział cicho, już po chwili przerywając. Odwrócił swój wzrok, skupił go na drzwiach. Miał zostać dziwką... I wcale tego nie chciał. Ale czy teraz nie było to lepsze niż dotyk telepaty, który ostatniej nocy nie zawahał się przed niczym?
Przygryzł jedynie dolną wargę, czekając na gości. Tak bardzo żałował...

Słysząc głosy, wzdrygnął się, odruchowo robiąc krok w głąb piwnicy, która teraz, chodź ciemna i wąska, wydawała mu się znacznie bezpieczniejsza niż cokolwiek innego. Spoglądał w głąb ciemności ze smutkiem i nostalgią... Chciał w niej zostać.
Niepewnym krokiem ruszył w stronę salonu.
- Dzień dobry...
Powiedział cicho, nieco zachrypniętym od krzyków głosem. Bolało go gardło, jednak starał się to ignorować... To i wszelaki inny ból, który czuł.
Nie spoglądał na nich... Skupił wzrok na ciemnowłosym, prosząc niemo aby odpuścił. Po chwili zwrócił spojrzenie ku podłodze.

Gdy mężczyzna go dotykał, jasnowłosy starał się uciec, wyszarpać... Brzydził się ich i wiedział, że nie zniósłby obrzydzenia do samego siebie, gdyby tylko to wszystko zaszło dalej. Pisnął z bólu, gdy tylko Nigel przyciągnął go do siebie... Skulił się, gotów przyjąć jego wściekłość po raz kolejny.
Słysząc, że kazał mężczyznom wyjść, zdziwił się... i nie bardzo rozumiejąc siebie samego, wtulił się w jego tors, zamykając oczy. Teraz mógłby zostać odrzuconym, ponownie zamkniętym w piwnicy... Ważnym był fakt, że mężczyzna go obronił.

Nadal ze strachem, ale teraz nieco mniejszym, spojrzał niepewnie na mężczyznę. Poznał już niektóre jego zachowania... Wiedział, że uśmiech przestał być dobry, a delikatność zazwyczaj zwiastuje prawdziwy ból. Teraz jednak... nic nie pasowało.
- Jak... masz na imię?
Zapytał niepewnie.

- Nigel...
Powtórzył cicho w niemym zastanowieniu. W swoim życiu nigdy wcześniej nie spotkał Nigela. Uśmiechnął się blado, jedynie kącikami ust.
Przysiadł na podłodze, tak jak zawsze to robił, będąc wolnym. Oparł się bokiem o fotel, skupiając spojrzenie nieco przygaszonych oczy na ich dłoniach... Wiele by dał, aby zatrzymać tę chwilę. Było w niej tyle kojącego spokoju...

Spiął się nieco, jednak nie ruszył się z jego kolan... Wierzył, że teraz będzie dobrze. Naprawdę chciał być przy mężczyźnie, ale nie mógł znieść tego wszystkiego, co ten robił. Gdyby choć trochę się to zmieniło... Najpewniej skakał by z radości.
- Jestem David...
Odpowiedział, uśmiechając się lekko.

Po chwili wręcz wtulił się w mężczyznę... W tym jednym geście było więcej tęsknoty niż czegokolwiek innego. Tęsknił za ciepłem, czułością, a teraz ją miał. Bez względu na to, jak wszystko miało się skończyć, chciał rozkoszować się tą jedną chwilą.
- Ja już nie ucieknę.
Obiecał cicho.

- Teraz nie obiecuję... Stwierdzam fakt.
Powiedział, spoglądając w jego oczy. Niepewnym ruchem dłoni, widząc jego złość, odgarnął ciemne włosy.
Chodź teraz znów wrócił strach spowodowany nagłą złością mężczyzny, Anioł nie zsunął się z jego kolan, choć mógł to zrobić. Tak samo jak teraz mógł próbować uciec. Za tę jedną chwilę ciepła, kojącej czułości był w stanie znieść wszystko, a mężczyźnie pokazywał to właśnie w tym momencie - został, chodź ciemnowłosy znów się rozgniewał.