Czy zmiękł? Jedynie był otumaniony, zupełnie jakby ktoś narzucił mu na głowę ciemny worek, albo jakby został ogłuszony metalowym drągiem. Zerknął raz w stronę drzwi, raz w stronę łóżka. Obiecał w sumie, że pozostaną oboje w łóżku. Leżąc, nic więcej zważywszy na stan chłopca.
- Tylko trochę, potem i tak muszę załatwić pewne sprawy.
Strzepnął z lewego ramienia kosmyki ciemnych włosów po czym wsunął się pod kołdrę lądując obok Tobyego. Wziął go delikatnie w swe objęcia. Zbyt delikatnie. Może troszeczkę zmiękł. Nie przyznałby się.
- Dlaczego nie widzę strachu i obrzydzenia w twym spojrzeniu?

Ta historia z pewnością pasowała tutaj zważywszy iż Wampir sam sobie stworzył iluzje bycia potworem. Można było zauważyć iż w swym towarzystwie, zupełnie inaczej się zachowywał, normalnie.. był taki ułożony i rozsądny. Czy postanowi być takim samym dla tego dzieciaka? Nie wiedział.. czułby się przegranym. Wiedział jednak iż Toby go przejrzał, udawanie było już bezsensowne. Czy powinien zapomnieć o nim i dać mu odejść, zaszyć w swej samotności, aby zacząć na nowo? Trudno było mu się do tego przyznać, ale przywiązywał się do dredziarza.
- Niebawem dojdziesz do siebie, to tylko kwestia kilku dni. Nie martwisz się, że ponownie będziesz.. torturowany?

- Nie chodzi tu o samo granie.. nie możesz ręczyć za to iż nie jestem mężczyzną który ma fetysze na punkcie przemocy.
Rzekł cicho, zupełnie jakby ta cała rozmowa zmęczyła go. Za dużo dziś się działo.. wspomnienia i kilka jeszcze rzeczy doprowadzało jego stan psychiczny do ruiny. Musiał wziąć się w garść, podbudować. Przytulił go mocniej, nie wiedział dlaczego, ale to mu pomagało. Zapach ludzkiego dziecka był przyjemny, łagodzący. Czuło się jakby tulił wielkiego pluszaka, chociaż ten miał żywe ciepło, biło jego serce, a krew śpiewała serenady.
- Zdrowiej więc szybko.

Spojrzał na niego uważnie. Dziwnie się zachowywał, zupełnie tak jakby na siłę chciał zmienić nastawienie Asmodeusa co do niego. W sumie, zacząłby się nudzić leżąc ciągle w łóżku. Złapał jego podbródek i uniósł mu twarz w górę. Wbił dwukolorowe spojrzenie w roześmiane oczy.
- Z chęcią zabrałbym cię w pewien stan, ale nie mogę jeszcze.- rzekł mrużąc oczy z lubieżnością.- Obiecałem dziś być dobry, dlatego.. gdzie chcesz pójść?

Odsunął się od niego wstając z łóżka. Podszedł do szafy, otworzył ją i wyjął ciemną marynarkę. założył ją na siebie patrząc kątem oka na chłopaka. Wampir uległ, sam był tym zdziwiony.
- Kino..- zaoponował ze spokojem.- Puszczają nowe filmy.. komedia, horror, romans?
Przyjrzał się chłopcu z wyczekiwaniem.

Romanse.. nie przepadał za tego typu filmami, wolał komedie bądź sensacyjne. Stwierdził że wybriorą film jak będą na miejscu, teraz nie chciało mu się główkować. Jako stary Wampir trudno było mu się dowiadywać co w tych czasach jest teraz modne w kinach. Jeśli jednak to miała być jedynie okazja do tego aby chłopak spróbował uciec, to zapewne nie pozwoli mu na to, a kiedy go na tym przyłapie, stanie się potworem. Miał tylko nadzieję, że ten nie zmusi go do bycia złym Panem.
- Gotowy?- spytał przyglądając mu się.

Asmodeusz był wkurzony, a jedynie jego czerwona barwa oczy świadczyła o zdenerwowaniu. Wszedł z chłopakiem do rezydencji i od razu skierowali się do sypialni. Rzucił go niedbale na łóżko rozluźniają krawat. Próbował go wcześniej ostrzec, mogło być inaczej, ale chyba nie mogli dojść do porozumienia. To nic. To tylko gorzej dla Tobyego.
- Jesteś niczym jak niewierną szmatą.
Powiedział zimnym ale spokojnym głosem. Zbliżył się do pewnie przestraszonego chłopaka i przywiązał jego ręce za pomocą szalika do tylnych szczebli łoża. Zdjął jednym szarpnięciem spodnie z jego długich, gładkich nóg. Nie pociągnął jednak bokserek, ścisnął przez nie chłopca krocze, nieco boleśnie.
- Dopóki jesteś na terenie Wampirów, nie masz jak uciec. To nie tylko moja rezydencja jest twoją klatką.- mówił trzymając w palcach jego podbródek przy czym zmuszał go do patrzenia w swoje wściekłe, karminowe oczy.

Możliwe że Asmodeusz prędzej go wyrzuci niż ten ucieknie. Mężczyzna bowiem już powoli zaczynał się nudzić i frustrować jego osobowością. Nie przywykł do tego aby ktoś mu się wiecznie stawiał. On nie miał czasu aby go ciągle pilnować, miał firmę którą musiał się zająć.
- Prędzej zginiesz nim to zrozumiesz.
Stwierdził unosząc kącik ust, dość niebezpieczny wyraz twarzy przybierając. Już za chwilę zabrał dłoń z jego krocza i zerwał bokserki. Zsunął swoje spodnie wyciągając zbyt dużą męskość jak na te ciało, ale Toby nie pierwszy raz jej skosztuje. Za moment chłopak mógł poczuć jak jego mięśnie pieczą bólem wołając o pomoc. Wampir wszedł w niego i od razu mocno się poruszał nie bacząc na stan chłopca i to czy go rani.