Na początku każda rasa miała swoje miasta. Nie ruszali się z nich, chyba, że było to bezwzględnie konieczne. Odkąd trwa wojna, miasto ludzi i wampirów połączyło się w jedno.


Wojna trwała od zawsze. Czy raczej trwał mord na ludziach, którzy w końcu postanowili zbuntować się przeciw wampirom. Stało się to dziesięć lat temu, w roku dwutysięcznym, dokładnie czwartego września o siedemnastej zero osiem zaczęła się pierwsza bitwa zakończona rzezią na ludziach i rozlewem krwi, jakiego nie było od lat.
To jednak nie zniechęciło śmiertelników. Pod wodzą generałów, którzy w późniejszych atakach stracili życie, atakowali pojedyncze wampiry, wywlekając je za dnia na słońce, lub przebijając ich serca drewnianymi kołkami.
Wampiry w odwecie zajęły ludzkie miasto, podporządkowały śmiertelnych do swojego trybu życia. Zapewne ludzie żyliby do dziś, jak niewolnicy, gdyby nie przyszli z pomocą aniołowie, którzy szturmem najechali na miasto, usiłując wymusić na wampirach jakieś prawa dla sprzymierzeńców.
Udało im się uzyskać jedynie tyle, że do walki przyłączyły się też pozostałe rasy. Ludzie wciąż żyją w podziemiach, najczęściej w małych grupkach, pod opieką aniołów, zdarza się też, że zmiennokształtnych, najrzadziej wilkołaków.
Wszelkie rządy wśród ludzi upadły, lub zostały wybite. Oficjalnie podlegają wampirom, choć jeśli już słuchają rozkazów to wyłącznie anielskich przywódców.

Cały ten sajgon trwa już dziesięć lat. Czasem można pomyśleć, iż istoty zapomniały, o co tak na prawdę chodziło w wojnie, nie dążą już do pokoju, a po prostu do jak największej makabry. Zdarza się, że udaje się wybudować niewielkie schrony, w których ludzie mogą żyć w miarę swobodnie, dopóki nie zostaną odkryci.